Wielka Sobota - oczekiwanie na przyjście Zmartwychwstałego Chrystusa
Treść
Przeżywamy dziś Wielką Sobotę – trzeci i ostatni dzień Triduum Paschalnego. To czas oczekiwania na przyjście Zmartwychwstałego Chrystusa. Przez cały dzień w kościołach trwa adoracja Najświętszego Sakramentu przy grobie Pańskim. Wieczorem odbywa się uroczysta Wigilia Paschalna.
Triduum Paschalne w Radiu Maryja i TV Trwam [zobacz]
W Wielką Sobotę nie sprawuje się Mszy św. W kaplicy Grobu Pańskiego trwa adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, przy którym w wielu parafiach wartę pełnią harcerze czy służby porządkowe. Dziś przychodzimy także do kościoła, aby poświęcić pokarm na wielkanocny stół. Episkopat Polski przypomina, że błogosławieństwo pokarmów – ze względu na obostrzenia pandemiczne – może odbyć się w domu.
– Wielka Sobota jest dniem adoracji Grobu Pańskiego. To dzień ciszy, dzień wyciszenia. W naszej tradycji pobożności ludowej mamy także element święconki, który dla wielu niestety jest centralnym wydarzeniem świętowania, choć jest to oczywiście sprawa drugorzędna czy nawet trzeciorzędna – mówi ks. prof. Paweł Bortkiewicz, wykładowca WSKSiM w Toruniu i UAM w Poznaniu.
Poświęcenie pokarmów wyraża wielką nadzieję i przekonanie, że razem z Chrystusem – który za chwilę zmartwychwstanie – wszystko rodzi się do nowego życia – dodaje ks. prof. Marek Chmielewski, wykładowca KUL w Lublinie.
– Zmartwychwstanie Chrystusa jest nowym stworzeniem. Także pokarmy, które służą zaspokojeniu naszych potrzeb, są na nowo uświęcone, niejako odrodzone. Nawiedzenie kościoła przy okazji poświęcenia pokarmu powinno być dla nas też okazją do adoracji Najświętszego Sakramentu. Smutny jest widok, kiedy ludzie przychodzą z tzw. święconką, natomiast nie znajdują ani chwili, aby pójść przed Najświętszy Sakrament i pozostać z Jezusem, odpowiadając na Jego prośbę, by chodź godzinę z Nim trwać na modlitwie (por. Mt26, 40-42) – wskazuje teolog.
Wieczorem kończy się adoracja przy grobie Pańskim, a Najświętszy Sakrament zostaje przeniesiony do tabernakulum. Rozpoczyna się Wigilia Paschalna.
Po zmroku następuje obrzęd tzw. Liturgii Światła. Przed kościołem rozpala się ogień, który zostaje poświęcony przez kapłana. Następnie od poświęconego ognia zapala się paschał, co ma symbolizować przejście z mroku do jasności – ze śmierci do życia. Paschał zostaje uroczyście wniesiony do świątyni. Po trzykrotnym zawołaniu kapłana: „Światło Chrystusa!” i odpowiedzi zgromadzonych: „Bogu niech będą dzięki!” wierni zapalają przyniesione przez siebie świece.
– Wigilia Paschalna jest już świętowaniem tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego. Uroczystość rozpoczyna się najpierw Liturgią Ognia, poświęceniem paschału, a później w blasku paschału wczytujemy się w Słowo Boże, które jest zapisem dziejów zbawienia od momentu stworzenia aż do zmartwychwstania. To moment, w którym wędrując szlakiem Słowa Bożego przemierzamy dosłownie całe dzieje zbawienia. Od początku, od punktu alfa aż do punktu omega, do punktu, w którym w Chrystusie wszystko zostało spełnione. To bardzo ważne wydarzenie i wiemy, że ukazuje ono potęgę Boga działającego w świecie, która w dalszej części liturgii zostaje ukonkretniona w naszym życiu chrześcijańskim. My, chrześcijanie, jesteśmy tymi, którzy doświadczają tajemnicy dziejów zbawienia, nosimy ją w sobie poprzez tajemnicę chrztu – podkreśla ks. prof. Paweł Bortkiewicz.
Liturgia Słowa Wigilii Paschalnej w pełnej wersji składa się z dziewięciu czytań przeplatanych psalmami i modlitwą.
– Liturgia przypomina nam wydarzenia zbawcze, które miały miejsce przed wiekami i nazywana jest Wigilią Paschalną w nawiązaniu do Paschy, czyli wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej ku Ziemi Obiecanej. Dla nas ziemią obiecaną jest Niebo, a pustynią, przez którą mamy przejść – nasze życie, nasza codzienność – uzupełnia ks. prof. Marek Chmielewski.
Kolejny element liturgii – po Liturgii Światła i Liturgii Słowa – to Liturgia Chrztu.
– To liturgia, w której uświadamiamy sobie, kim jesteśmy, poznajemy naszą godność, poznajemy to, że jesteśmy tymi, którzy poprzez tajemnicę chrztu weszli w żywotny kontakt z Chrystusem i mamy odwagę mówić o sobie, że jesteśmy chrześcijanami. Po Liturgii Chrztu wszystko kończy się Liturgią Eucharystyczną, w której wracamy do tajemnicy, że Chrystus żyje i żyje dla nas w Eucharystii – podkreśla teolog, wykładowca WSKSiM i UAM.
Następnie kapłan intonuje hymn „Chwała na wysokości Bogu”; zapalane są światła na ołtarzu, uderza się w dzwony. Po raz pierwszy od 40 dni rozbrzmiewa radosne „Alleluja!”.
– Mamy bardzo bogate wydarzenia podczas Wigilii Paschalnej, które ostatecznie kończą się radosnym „Alleluja!” obwieszczającym światu zwycięstwo Chrystusa nad grzechem, nad śmiercią, nad wszystkim, co złe, co wydaje się, że nas ogranicza. W tym roku „Alleluja” powinno też wybrzmieć dla nas jako nadzieja, jako przezwyciężenie czasu osamotnienia, izolacji, lockdownu, wszystkiego, co wiąże się z pandemią. Bóg znów zwycięży! Bóg znów zmartwychwstanie! Bóg okaże nam, że miłość zwycięża grzech! – akcentuje ks. prof. Paweł Bortkiewicz.
radiomaryja.pl
Żródło: radiomaryja.pl, 3
Autor: mj